sábado, 27 de abril de 2019

Morriña...


O señaldá, como se decía antiguamente en mi tierra asturiana...




Rigu Esva, Rigu Esva,
l'augua túa nun yá pouca,
pero tu cuasi nun cantas
ya la voz traisla bien rouca.
"Anque you nun sou de llonxe,
rendíu ya afanando vengo,
que fai yá sieglos que corro
ya encima gran pena tengo.
Duelme'l ver que la tierrina
se fai cada vez más mala,
ya de las mías mocedades
nun-y queda güei nin la fala.
Días los días d'entoncies!
Homes los homes d'antanu!
Falaxe'l qu'ellos falaban,
todu dafeitu asturianu!
Güei que crucio estrañu suelu
mueiro de melancolías;
¿Áu tán los mieus asturianos?
¿Áu tán las Asturias mías?
L'augüina mía chorosa,
ensin gracia pa cantare,
vei triste ya amargurida
cumu'l corazón del mare."
Asina respondéu L'Esva
con un queixúmene fondu,
ya you quedéime chorando
ya inda nun choréi abondo.


______________________________________________________________


Llonxe da terra unde nacín....

Contando los días para volver a ti, siempre desde tierras extrañas, aderezado con un ya conocido vaivén que me mece continuamente.
Se acumulan los recuerdos y las sensaciones que golpean con fuerza desde lo más profundo del corazón.
Ya queda menos...


No hay comentarios:

Publicar un comentario